zgłoszenie

Aś · Gość

* Helena van der Cohen, 17 lat
Całkiem sympatyczna dziewczyna z sądziedztwa; czasem złośliwa i ironiczna, ale ogólnie sprawiająca dobre wrażenie.
O twarzy Willi Holland.

*
Helena van der Cohen stała na progu supermarketu, blokując tym samym czujnik ruchu znajdujący się w automatycznych drzwiach. Ochroniarz grasujący pomiędzy półkami spoglądał na nią ze zdziwieniem, podobnie jak kilka kasjerek obsługujących klientów. A ona, nie ruszając się z miejsca, lustrowała pomieszczenie wzrokiem mówiącym „gdzie, u diabła, znajdują się koszyki?”.
Doskonale zdawała sobie sprawę z tego, że żyje w czasach, w których świat został zdominowany przez wózki. Zalegały zarówno w hipermarketach typu WalMart, jak i w małych, osiedlowych sklepikach coraz bardziej wypieranych przez duże ośrodki handlowe.
Potencjalny klient ma do wyboru: albo kupić zupę w puszce, kilogram pomarańczy i chleb w pobliskim markecie drożej, albo w centrum handlowym w środku miasta taniej. Co prawda ryzykował korki i brak miejsca na parkingu, ale mógł zaoszczędzić kilka lub kilkanaście dolarów, pozbawiając tym samym mniejszych sklepikarzy zarobku.
Prawo rynku – albo dżungli – powiedziałby ktoś.
Stojąca pod czujnikiem ruchu dziewczyna wiedziała o tym i niekoniecznie się z takim stanem rzeczy zgadzała, ale wobec przymusu – „Nelly, tym razem twoja kolej na zakupy” – nie miała zbyt dużego wyboru. Nie ruszała się więc i z narastającą powoli fustracją rozglądała się za czymś plastikowym, w czym może zmieścić się kilka kilogramów towarów i co może wziąć w rękę. Zdawało się, że pierwsza zauważyła ją starsza pani, trzymająca w dłoni plastikową siatkę z dwoma główkami kapusty:
- Wszystko w porządku?
- Tak, oczywiście – odpowiedziała, uprzednio potrząsnowszy głową. – Wie pani może, gdzie tu są koszyki?
- Ciężko teraz natknąć się na koszyk w sklepie.
- Wiem. Wózki to w pewnym sensie chwyt marketingowy.
Staruszka zmarszczyła brwi, zapewne zastanawiając się, jak to było „za czasów jej młodości”.
- Widziałam jednen przy kasie. O, tam – wskazała stoisko kasjerki oznaczone numerem trzy.
- Dziękuję. Do widzenia.
Uśmiechnęła się i poszła we wskazanym kierunku.
Musiała przeprosić kilka osób, wepchnąć się w kolejkę z drugiej strony i zapytać sympatycznie wyglądającą blondynkę, czy jest w stanie podać koszyk.

Napisane specjalnie dla Nelly Mruga

* dancing-in-rain.blog.onet.pl
glass-reality.blog.onet.pl
daleko-tak.blog.onet.pl
all-my-dreams.blog.onet.pl
uncommon-dream.blog.onet.pl

* Aś, Asia [Joanna trochę za poważnie jak dla mnie brzmi...], lat niespełna 15 [w październiku będzie skończone]

* gg: 929152, e-mail: [link widoczny dla zalogowanych] [na zaproszenia], [link widoczny dla zalogowanych] [sprawdzam pocztę, ogólnie z niego skorzystam]

Rudzia

Witam serdecznie, ja jestem za... ale poczekajmy na resztę dziewczyn;)

Aś · Gość

jasne

Yellow

hihihi, ja też oczywiście za. Podobał mi się ten fragment

Gość

cieszę się Wesoly

Rudzia

Dobra to niech się jeszcze Aniak wypowie i loguj się Aś Wesoly

Yellow

a ja oczywiście musiałam zrobić coś na opak - najpierw się zalogowałam, potem dopiero napisałam zgłoszenie...

Rudzia

jak większość Mruga

Yellow

jakie my pewne siebie...

Rudzia

Co niektóre na pewno...
Jeśli wiesz co mam na myśli;)

Yellow

no chyba nie

ale zaraz się dowiem :>

Rudzia

no to już wiesz;)

Aniak

Aniak jest za Wesoly

Aś

miło

Rudzia

No to witam, Wesoly

Zaraz dodam do autorów Wesoly